ကြက်ဥ

ကြက်ဥက လူအမြဲစားသုံးတဲ့ အာဟာရအစာပါပဲ။ ကြက်ဥကို ကြိုက်ကြတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ ကြက်ဥမှာ ပါဝင်တဲ့အဟာရတွေဟာ ဘက်စုံပြီး များပြားလို့ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ကြက်ဥကို “လူသားများ အတွက် ကောင်းမွန်တဲ့ အာဟာရသိုလှောင်ရုံ” လို့ ဂုဏ်တင်ခံရတာဖြစ်ပါတယ်။ အာဟာရဗေဒ ပညာရှင်များက “ ပြည့်စုံတဲ့ ပရိုတင်းစံပြပုံစံ” လို့ ချီးမွမ်းကြတယ်။

 အာဟာရပညာရှင်များရဲ့ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှုအရ ကြက်ဥတိုင်းမှာ ပရိုတင်း ၁၄.၇ ဂရမ် ပါဝင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်တဲ့ အမိုင်နိုအက်စစ် (Essential Amino Acides ၈ မျိုး) ပါဝင်ပါတယ်။ လူ့ခန္ဓာကိုယ်က ဖွဲ့စည်းတဲ့ ပရိုတင်းမျိုးနဲ့ နီးနီးစပ်စပ်တူညီနေတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း လူ့ခန္ဓာကိုယ်က ကြက်ဥထဲမှာပါတဲ့ ပရိုတင်းကို စုပ်ယူနိုင်မှုက (၉၈ ရာခိုင်နှုန်း) အထိရှိတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ကြက်ဥ ၁၀၀ ဂရမ်မှာ အဆီဓာတ် (၁၁ ကနေ ၁၅ ဂရမ်) အထိ ကြက်ဥအနှစ်ထဲမှာ ပါဝင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က အလွယ်စုပ်ယူနိုင်ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ကြက်ဥအနှစ်ထဲမှာ လက်ဆီသင် (Lecithin)၊ ဥအနှစ်ဓာတ်၊ ထုံးဓာတ်၊ မီးစုန်းဓာတ်၊ သံဓာတ်၊ ဗီတာမင် အေ၊ ဒီ၊ ဘီအုပ်စုတွေ ပါဝင်သေးတယ်။ အဲဒီအာဟာရဓာတ်တွေက အာရုံကြောအဖွဲ့ကို ကြီးမားတဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိစေတယ်။ ဒါကြောင့် ကြက်ဥဟာ ဦးနှောက်အားဆေးတစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ပါသေးတယ်။

 ကြက်ဥအနှစ်ထဲမှာ ကိုလက်စထရောတော်တော်များများ ပါဝင်ပါတယ်။ ၁၀၀ ဂရမ်မှာ ၁၇၀၅ မီလီဂရမ်တောင် ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့်လူတော်တော်များများ အထူးသဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများက ကြက်ဥ စားတဲ့အခါ သိပ်သတိထားခဲ့ကြတယ်။ တချို့ဆိုရင် အနှစ်ကိုဖယ်ပစ်ပြီး အကာကိုသာစားခဲ့ကြတယ်။ အကြောင်းရင်းကတော့ ကိုလက်စထရောမြင့်မားပြီး သွေးလွှတ်ကြောအတွင်း အနယ်ထိုင်ချိုးကပ်တော့ သွေးလွှတ်ကြောမာကျစ်ရောဂါ ဖြစ်မှာစိုးရိမ်လို့ဖြစ်ပါတယ်။ မကြာမီ နှစ်များအတွင်းက သိပ္ပံပညာရှင်များ သုတေသနပြုတွေ့ရှိချက်အရ ကြက်ဥအနှစ်ထဲမှာ ကိုလက်စထရော မြင့်မားတာမှန်ပေမယ့် တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ လက်ဆီသင် (Lecithin) လည်း အများအပြားပါဝင်နေတယ်။ လက်ဆီသင်က သွေးတွေထဲရောက်သွားတဲ့အခါ ကိုလက်စထရောနဲ့ အဆီတွေနဲ့ အဆီတွေရဲ့ အရွယ်အစားအားလုံးကို သေးမှုန်သွားစေတယ်။ ဒါ့အပြင် အဲဒီအမှုန်တွေ လုံးဝအနယ်မထိုင်နိုင်အောင် အပေါ်မှာ ပေါ်နေစေတယ်။ ဒါကြောင့် သွေးကြောနံရံမှာ ကိုလက်စထရောတွေ ချိုးမကပ်စေနိုင်တော့ဘူး။

 ဒါကြောင့် သိပ္ပံပညာရှင်များက ကိုလက်စထရောပုံမှန်ရှိကြတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အိုများ နေ့စဉ်ကြက်ဥ နှစ်လုံးစားရင် သွေး ၁၀၀၀ စီစီတွင်းမှာ ကိုလက်စထရော (နှစ်မီလီဂရမ်) သာ အများဆုံးတွေ့နိုင်ပြီး သွေးကြော မာကျစ်မှုအန္တရာယ် မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ယူဆကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း ဒီထက်လည်း ပိုပြီးမစားသင့်ပါဘူး။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုရင် များများစားတော့ အစာအိမ်နဲ့အူတွေ အစာခြေဖျက်ရာမှာ ခက်ခဲစေတယ်။ လူတစ်ယောက် နေ့စဉ် (ကြက်ဥတစ်လုံးကနေနှစ်လုံး) စားတာ အသင့်လျော်ဆုံးပါပဲ။ ဒါမှ အစာကြေသည်။ တာရော၊ ခန္ဓာကိုယ်က လိုအပ်တဲ့အာဟာရဖြည့်ဆည်းရမှာပါ။ အကျိုးသက်ရောက်မှု အပြည့်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။  ကြက်ဥဟာ လူတွေအတွက် သဘာဝစားစရာ ဖြစ်တယ်ဆိုပေမယ့် စားနည်းဟာလည်း သိပ္ပံနည်းကျဖို့ လိုသေးတယ်။

 ကြက်ဥပြုတ်၊ ချက်၊ ပေါင်းပြီးစားတာဟာ လူကြီးတွေအတွက် သင့်လျော်ပါတယ်။ ဆီနဲ့ကြော်ပြီး စားတာဟာ ပိုပြီးစားလို့ကောင်းပေမယ့် အစာကြော ခက်ခဲစေတယ်။ ကြက်ဥကို ဘဲဥအငန်လုပ်သလို လုပ်ပြီးစားရင် ထုံးဓာတ် (Calcium) တွေ သိသိသာသာ တိုးတက်များပြားလာပါတယ်။ ၁၀၀ ဂရမ်တိုင်းမှာ ထုံးဓာတ် ၅၅ မီလီဂရမ်ကနေ ၅၁၂ မီလီဂရမ်အထိ တိုးတက်သွားတော့ ဆယ်ဆနီးပါးဖြစ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် အသက်ကြီးတဲ့ လူကြီးတွေ အရိုးပါးလွှာ ပွဆတ်ရောဂါဖြစ်ရင် အဲဒီကြက်ဥမျိုးစားဖို့ မမေ့သင့်ဘူး။ နောက်တစ်ချက် သတိပြုအပ်တာက ကြက်ဥကို ဘယ်တော့မှအစိမ်းမစားပါနှင့်။ အစိမ်းစားတာ ပိုပြီး အာဟာရရှိတယ်ဆိုတာ သိပ္ပံနည်းလုံးဝမကျပါဘူး။

Credit:

မောင်မောင်လှိုင်

လူလတ်လူကြီးများအတွက် ကျန်းမာအသက်ရှည်စေမယ့်အစာများ